شرید

?در تقويم ايرانيان قبل از اسلام، اصلاً چهارشنبه وجود نداشته، چون هفت روز هفته از شنبه تا جمعه ، از اقوام سامى و عرب وارد ايران شد. در تقويم و تاريخ ايرانيان ، ماه سى روز بوده و هر روز از ماه اسمى منحصر به فرد داشته است. اصلاً مفهوم هفته وجود نداشته كه چهارشنبه در آن معنا داشته باشد.

?نقل شده كه بين اعراب قبل از اسلام ، چهارشنبه روز شوم و بد هفته دانسته ميشده و معتقد بوده اند كه در آنروز ارواح و اجنه انسانها را اذيت ميكنند . اعراب ميگفتند كه چهارشنبه جشن بگيريم و مست كنيم و شادى كنيم تا شومى چهارشنبه از بين برود.

?در بين ايرانيان شور و شادى و جشن در پنجه يا دهه آخر سال و قبل از فروردين بوده اما چيزى بنام چهارشنبه سورى اصلا جزء آداب ايران قبل از اسلام نبوده است.

?از روى آتش پريدن هم نه در سنت ايران قبل از اسلام و نه حتى در سنت زرتشتى ها بوده است.الان هم اگر شما بپرسيد، اين در سنت زرتشتى ها نيست. بله! زرتشتى ها در روزهاى خاصى از سال به عنوان يك عيد مذهبى مقدس به پشت بام ها ميرفتند و آتش مى افروختند، جهت احضار ارواح مردگان و آمدن آنها به زمين و يكجور نشانه بوده تا ارواح مردگان خانه را پيدا كنند يا آن ارواح شاد شوند و يكجور احترام به ارواح مردگان بوده است. روى پشت بام بوده و از روى آتش هم نميپريدند كه بگويند سرخى تو از من و زردى من از تو…
من از برخى آقايان موبدان زرتشتى هم كه پرسيده ام، گفتند ما همچنان رسمى براى پريدن از روى آتش نداشته و نداريم.

?بنابرين چهارشنبه سورى و از روى آتش پريدن سابقه تاريخى در ايران باستان ندارد، چه برسد به كارهاي خطرناكى كه الان ميكنند.
بخشی از سخنرانی استادرحیم پورازغدی با عنوان “اسلام و ايران١” سال١٣٩٢